همه ما انسانها به عنوان اعضاي یک خانواده، ساکنان یک محله یا شهر،اعضاي یک گروه خاص اجتماعی . اقتصادي و یا مذهبی و قومی به عنوان شهروندان یک ملت با یکدیگر رابطه داریم .به عبارتی می توان گفت: همه افراد حتی اگر خودشان هم آگاه نباشند یکی از اعضاي گرو ه محسوب می شوند ، اما باز به شیوه هایی فکر و عمل می کنند که دست کم بخشی از آنها را عضویت در گروه تعیین می کند. نوع لباسی که می پوشیم نوع خوراك و حتی نحوه خوردن ، عقاید و ارزشها و رسومی که ملزم به رعایت آن می باشیم، همگی تحت تأثیر عضویت در گروههاي گوناگون هستند.فرهنگ یعنی آنچه که مشخص کننده ویژگی گروههایی است که ما در آن زندگی میکنیم،یا بهتر بگوییم فرهنگ نظام مشترك باورها ،ارزشها ،رسم ها ،رفتارها است که اعضاء یک جامعه در تطبیق با جهان و در رابطه با یکدیگر
به کار می برند و از راه آموزش از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.یکی از عوامل اصلی انتقال فرهنگ و اداب و رسوم زندگی خانواده است و همچنین پایگاه اصلی رشد وشکوفایی شخصیت و پرورش مهارت های اجتمایی همه اعضای آن محسوب می شود.
تعریف کلی از خانواده می توان گفت خانواده یکی ازکوچکترین و مهم ترین واحد اجتمایی است که با وجود تحولات اساسی جامعه دراهداف وکارکردهای ثابت مانده و همچنان در همه جوامع دارای اهمیت اساسی است .براساس تحقیقات در دهه های اخیر خانواده مناسب ترین نظام برای تامین نیازهای روحی و معنوی بشر “وبهترین بستر برای تامین امنیت و آرامش روانی همه اعضای آن می باشد.اهمیت فرهنگ از درون خانواده آغاز می شود…چون پرورش نسل جدید اجتمایی کردن فرزندان و بر آورده ساختن نیازهای عاطفی افراد را نیز فراهم می آورد.فرهنگ و فرهنگ سازی دو وازه کلیدی هستند که همگی نیازمند ان هستیم و میتوانیم در توسعه و پیشرفت فرهنگ اصولی و موفق نقش داشته باشیم.هر شهر یا منطقه ای دارای آداب و رسوم خاصی که بنا به شرایط زندگی همان منطقه شکل گرفته است اما به طور کلی در همه جای دنیا اصول و مبانی مشترکی برای اخلاق ورفتار در بین آدمها وجود دارد.ارتباطات حاصل اعتقادات و الگوی های رفتاری است که ازدرون خانواده نشات می گیرد.به عنوان مثال:اگر والدین با نشاطی باشیم این شور وشعف منتقل می شود وباعث ارتباط تعاملی و افزایش صمیمیت بین همه اعضاء می شود.جهت گیری درست برای زندگی مشترک از آداب اساسی زندگی خانوادگی است.یافتن و داشتن اسوه و چهار چوب های فکری , کرداری و گفتاری در روابط خانوادگی برای هر انسانی توفیقی در جهت رشد وتکامل هر چه بهتر اوست.
